تا حالا آلرژی به آب را شنیده اید؟

در مبتلایان به آلرژی نسبت به آب یا “آکواژنیک اورتیکاریا” ، تماس پوست با آب هنگام استحمام کردن، پیاده روی در زیر باران یا حتی تعریق شدید و گریه کردن می تواند موجب بروز کهیر روی پوست شود.
از میان تمامی آلرژی ها در جهان، آکواژنیک اورتیکاریا aquagenic urticariaیا حساسیت به آب از همه عجیب و غریب تر است.
این نوع حساسیت باعث می شود افراد در تماس با آب در هر درجه ای دچار کهیر پوستی شوند. “آکواژنیک اورتیکاریا” تقریبا فقط در 30 تا 40 نفر در سراسر جهان تشخیص داده شده است و علائم آن می تواند زندگی فرد را تغییر دهد.
در مبتلایان به “آکواژنیک اورتیکاریا” تماس با آب هنگام استحمام کردن، پیاده روی در زیر باران و یا حتی تعریق شدید و گریه کردن می تواند موجب بروز کهیر روی پوست شود.
کهیرهای ظاهر شده روی پوست معمولا قرمزرنگ با لبه های برآمده بوده و اغلب با خارش همراه هستند.
این کهیرها به طور معمول روی گردن، بالا تنه و دست ها بروز می کنند و 30 تا 60 دقیقه پس از خشک کردن بدن ناپدید می شوند. در برخی موارد شدید ممکن است فرد در صورت نوشیدن آب با بروز این علائم در ناحیه گردن روبرو شود.
به گفته کارشناسان به طور قطع نمی توان اظهار کرد چرا برخی افراد چنین واکنش عجیبی را به آب نشان می دهند، اما احتمالا عوامل ژنتیکی در این زمینه موثر هستند.
همچنین این بیماری در زنان بیش از مردان شایع است و به طور معمول پس از دوره بلوغ رخ می دهد.
درمان های موجود برای مبتلایان به حساسیت به آب محدود است، اگرچه مصرف آنتی هیستامین و استروئیدها برای برخی از مبتلایان توصیه می شود.
در یک گزارش آمده است که یک زن انگلیسی به نام “کتی دل ” هرگز نباید گریه کند، زیرا در این صورت جان خود را از دست خواهد داد. “کتی دل ” به “آکواژنیک اورتیکاریا ” مبتلا است.
دل نمی تواند گریه کند، زیرا اشک هایی که از چشمانش سرازیر شوند موجب ایجاد زخم هایی دردناک بر روی صورتش خواهند شد. حمام کردن نیز برای او ممنوع است، زیرا وضعیتی مانند سوختگی شدید را برای وی به وجود خواهد آورد.
به گفته کارشناسان به طور قطع نمی توان اظهار کرد چرا برخی افراد چنین واکنش عجیبی را به آب نشان می دهند، اما احتمالا عوامل ژنتیکی در این زمینه موثر هستند
این بیمار 27 ساله که پیش از این ورزشکار بوده است به خاطر بیماری اش مجبور شد تا دست از ورزش بکشد، زیرا تعریق نیز در بدن او واکنش های شدید حساسیتی و زخم های عمیق ایجاد می کند. این بیماری می تواند در آینده منجر به مرگ این بیمار شود.
بیماری این زن جوان از سن 16 سالگی و پس از جراحی لوزه هایش آغاز شد و از این رو پزشکان احتمال می دهند برداشته شدن لوزه ها باعث مختل شدن میزان هیستامین در بدن او شده است. در حال حاضر هیچ درمان شناخته شده ای برای این بیماری ارائه نشده است.
وی در حال حاضر برای کنترل بیماری خود از داروهایی استفاده می کند که بیماران پیوندی آن را مصرف می کنند تا از ایجاد واکنش شدید بدن در برابر آب جلوگیری کند. پس از آن داروی بیماران سرطانی بر روی او آزمایش خواهد شد تا سیستم ایمنی بدن او دوباره ساخته شود.
منابع: ایسنا