گریه‌کردن در دوران بارداری چه تاثیری بر جنین می گذارد؟

عواملی که سبب میشوند مادر در دوران بارداری به گریه کردن بیفتد

 

خستگی

 

بزرگ شدن اندازه شکم، تغییرات هورمونی و حالت تهوع در بارداری باعث می شود مادر خواب راحتی نداشته باشد و به همین خاطر مادر اغلب اوقات حس خستگی می کند. فشار خستگی و خواب نامطلوب سبب می شود مادر در طی روز حس بد پیدا کند و نومیدی به سراغش بیاید و بی سبب شروع به گریه کند.

تغییرات هورمونی

 

تغییرات هورمونی در بدن مادر در طی هفته های ششم تا دهم و نیز هفته های پایان بارداری شدید هستند و به تکمیل فرآیند بارداری کمک می کنند. این تغییرات میتواند مغز مادر و در نتیجه حالات روحی وی را تحت‌تأثیر قرار دهد و سبب گریه کردن های مکرر در طی این دوران شود.

حس عدم اعتماد به نفس و ترس

 

یکی از علل گریه کردن در طی دوران بارداری فکر کردن به زمان بعد زایمان و مشقت های پرورش فرزند می باشد. یکی از مهم ترین نگرانی هایی که اغلب مادران با آن روبرو میشوند سلامت جنین و احتمال سقط آن است. از سوی ديگر تغییرات ظاهری مثل افزایش وزن، تورم دست و پاها باعث می شود مادر اعتماد به نفسش را از دست بدهد و حس ناراحتی کند.

حتی امکان دارد فکر کند به سبب ظاهر نامطلوب همسرش ديگر به وی علاقه ای ندارد. هر چند این تغییرات ظاهری طبیعی است و اتفاقا بیانگر این است که جنین در سلامت است و دارای رشد مطلوب است. ولی این موارد هم از عواملی هستند که میتواند روحیه مادر را تحت‌تأثیر قرار دهد و منجر به گریه کردن وی در طی این دوران گردد.

اختلاف با همسر

 

اضافه شدن فرزند به خانواده بعنوان یک عضو جدید یک تغییر بزرگ در زندگی به حساب می آید و تصمیم گیری برای بچه دار شدن و پذیرفتن مسوولیت آن به آسانی صورت نمی گیرد و امکان دارد با بحث و چالش زيادي بین زوجین صورت بگیرد. حتی فراهم کردن وضعیت منزل و وسایل موردنیاز کودک هم میتواند نگران کننده باشد.

این تغییرات و دلواپسی ها همگی میتوانند خلق و خوی مادر را تحت‌تأثیر قرار دهند و باعث فوران احساسات وی شود که در پایان برای خالی کردن خویش راهی جز گریه کردن پیدا نکند.

گریه در بارداری چطور روی جنین اثر می گذارد؟

 

با توجه به علل گریه کردن در دوران بارداری، می بینید که این اتفاق طبیعی است. ولی گریه کردن به علت اضطراب، ناراحتی، افسردگی و روحیه بد میتواند برای رشد جنین زیان آور باشد.

تأثیر بر رشد مغز کودک

 

افسردگی طول دوران بارداری با تأثير بر سیستم عصبی جنین روی رشد آن اثر می گذارد. سیستم عصبی احساسات، خلق و خو ، عواطف و پاسخ عصبی را کنترل می کند و گریه کردن مادر با تأثیر منفی احتمال ابتلا به بیماری های روحی را در کودک در حال رشد افزایش می دهد.

تولد زودرس و سقط جنین

 

زمانی که گریه مادر در دوران بارداری به علت نگرانی و استرس اتفاق بیفتد، جریان خون کم می شود. در واقع جریان خون است که ماده های غذایی ضروری را به جنین منتقل می کند. با گریه کردن مشکلات تنفسی جنین، داشتن وزن کم و در بدترین شرایط تولد زودرس یا سقط اتفاق می افتد.

تأثیر بر شخصیت کودک

 

زمانی که مادر به علت استرس گریه می کند، سطح هورمون کورتیزول در خون او افزایش پیدا می کند و بر عملکرد جفت اثر می گذارد. این مسأله میتواند برای کودک زیان آور باشد، زیرا یکی از وظایف جفت مراقبت از جنین دربرابر هورمون کورتیزول است. افزایش این هورمون تأثیر منفی دارد و پیدایش مشکلات رفتاری در بچه ها مانند بیش فعالی، اختلال کم توجهی و بیماری های ذهنی ديگر را افزایش می دهد.

رشد اهسته

 

اگر حالت ناراحتی و همراه با گریه طولانی مدت مادر باردار ادامه پیدا کند، سبب می شود روند رشد کودک کند تر گردد. حتی زمانیکه کودک داخل رحم است هم احساس و حال مادر را درک می کند.

منبع:بیتوته