سکته مغزی وضعیتی جدی است که به دلیل قطع جریان خون به مغز رخ میدهد. این قطع جریان میتواند ناشی از انسداد رگهای خونی (سکته ایسکمیک) یا پارگی آنها (سکته هموراژیک) باشد. بدون اکسیژن کافی، سلولهای مغزی شروع به مرگ میکنند که منجر به ناتوانیهای دائمی یا حتی مرگ میشود.
علائم سکته مغزی شامل ضعف ناگهانی در صورت، دست یا پا، به ویژه در یک سمت بدن، مشکل در صحبت کردن یا درک دیگران، سردرگمی، مشکلات بینایی، سرگیجه، از دست دادن تعادل و سردرد شدید ناگهانی است. تشخیص سریع و درمان فوری برای بهبود شانس بهبودی حیاتی است.
عوامل خطر سکته مغزی شامل فشار خون بالا، دیابت، بیماری قلبی، سیگار کشیدن، چاقی، بی تحرکی و سابقه خانوادگی است. کنترل این عوامل خطر میتواند به کاهش احتمال سکته مغزی کمک کند.
درمان سکته مغزی به نوع آن بستگی دارد. برای سکته ایسکمیک، ممکن است داروهای انحلال لخته خون، جراحی برای برداشتن لخته یا استنت برای باز کردن رگها استفاده شود. برای سکته هموراژیک، ممکن است جراحی برای کنترل خونریزی یا دارو برای کاهش فشار خون لازم باشد.
توانبخشی نقش مهمی در بهبودی پس از سکته مغزی دارد. فیزیوتراپی، گفتاردرمانی و کاردرمانی میتوانند به بازگرداندن تواناییهای از دست رفته کمک کنند. همچنین مدیریت عواقب احساسی و روانشناختی سکته مغزی، مانند افسردگی، بسیار مهم است. پیشگیری و کنترل عوامل خطر، همراه با مراقبت پزشکی مناسب، برای کاهش احتمال سکته مغزی و بهبود نتایج برای افرادی که دچار سکته میشوند، ضروری است.
منبع: https://www.healthline.com/health/stroke#recovery
بیشتر بخوانید ” سکته مغزی در جوانان افزایش یافته است – مطالعه CDC زنگ خطر را به صدا درآورد! ”