تشخیص روغن زیتون اصل از تقلبی

برای انتخاب روغن مرغوب، بهتر است اول آن را ببویید. روغن زیتون خوب باید بوی زیتون یا سبزی یا سیب بدهد که مربوط به نوع زیتون یا زمان برداشت آن است. اگر بوی فلزی احساس کردید، بدانید که روغن، نامرغوب یا فاسد است.

مرحله بعدی، چشیدن روغن است. برای این کار طوری روغن را روی زبان بریزید که سقف دهان را نپوشاند. مزه روغن نامرغوب روی زبان به کندی پخش می‌‌شود. برخی روغن‌های خوب در عقب دهان مزه تندی ایجاد می‌کند که نشانه برداشت زیتون نارس است و با افزایش رسیدگی، مقدار تندی آن کاهش می‌‌‌یابد.

رنگ روغن

فراموش نکنید رنگ روغن زیتون معیار مناسبی برای تعیین کیفیت روغن نیست زیرا به راحتی می‌توان در آن تقلب کرد. به علاوه هر نوع زیتون، رنگ مخصوص خود را دارد و یا حتی اگر مقدار برگ‌های آن همراه دانه زیاد باشد، رنگ روغن حاصل را تغییر می‌دهد.

در عین حال، گاهی فروشندگان شیشه‌های روغن زیتون را در پشت ویترین یا در قفسه در معرض نور قرار می‌دهند و بدون آنکه توجه داشته باشند همه خواص این روغن مفید را از آن می‌گیرند زیرا نور موجب از بین رفتن بسیاری از مواد آنتی اکسیدان موجود در روغن زیتون می‌شود که برای مقابله با امراض و بیماری‌ها لازم‌ است.

از مصرف روغن‌هایی که در ظروف شفاف و در معرض نور و حرارت نگهداری شده، خودداری کنید و در منزل آن را در جای خشک و خنک و تاریک قرار دهید. در ظرف را بلافاصله بعد از مصرف ببندید زیرا روغن زیتون به سرعت بو و مزه غذاهای مختلف را به خود می‌‌گیرد و در اثر تماس با اکسیژن هوا فاسد می‌شود.

نگهداری روغن

ظروف سرامیکی یا پلاستیکی تیره بهتر از ظروف پلی‌اتیلنی شفاف هستند. در عین حال، این روغن را در شرایط مناسب می‌توان ۱۲۰ تا ۱۹۰ روز نگهداری کرد.

تست دو مرحله ای برای تعیین خلوص روغن زیتون

دو تا چهار قاشق غذاخوری روغن زیتون را در شیشه مربا بریزید. در آن را محکم ببندید.
شیشه را به مدت ۲۴ ساعت در یخچال قرار دهید.
اگر روغن به حالت انجماد در بیاید چربی تکثیر نشده و روغن زیتون طبیعی است.
اگر روغن به صورت مایع باقی بماند، روغن چندگانه ی غیر اشباع است و روغن زیتون طبیعی نیست.